Αλιτήριοι πολιτικατζήδες, πάρτε το χαμπάρι υπηρέτες του λαού είστε και όχι των δικών σας ιδιοτελών συμφερόντων
Ακολουθώντας τον Βουλγαράκη στην οδό «νόμιμο ίσον ηθικό», ορισμένοι, κατ’ όνομα σοσιαλιστές, και εκσυγχρονισμένοι, κατρακύλησαν, σε ανάλογες πρακτικές.
Ο Τσουκάτος, κουβαλάει βαλίτσες με ζημενσοχορηγίες, εν ονόματι της κομματοφροσύνης του, γιατί κοινήπρακτική είναι οι χορηγίες προς τα κόμματα.
Ο Μαντέλης, τσεπώνει χορηγία της Ζήμενς για τον προεκλογικό αγώνα, βρε αδελφέ, και μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε αγαπητοί συνάδελφοι προειδοποιεί, τους συναδέλφους του της επιτροπής. Πάγια πρακτική για τα κόμματα να δέχονται πέρα από τα εκατομμύρια που χορηγεί το κράτος (δηλαδή όλοι εμείς οι φορολογούμενοι και όχι φοροκλέφτες) μαύρες χορηγίες οι οποίες εν συνεχεία εξαργυρώνονται ποικιλοτρόπως.
Και ο αρχηγός τους, ο εκσυγχρονιστής και προς τον νεοφιλελευθερισμό διευρυνθείς (Μάνος, Ανδριανόπουλος), «οργίζεται» και φωνάζει. Και δεν ήξερε τίποτα, όταν και οι δύο τους ήταν τα κοντινότερά του εξαπτέρυγα;
Και οι γαλάζιοι του Χατζηγάκι, και άλλων του ιδίου φυράματος, διορίζουν, παραμονές εκλογών, τα σόγια τους, αδελφούς κόρες ανίψια .
Και ο Πάνκαλος (το «ν» προ του «κ» γίνεται γάμα, αλλά το διατηρώ το «ν», για τα δηλώσω το μεγαλείο, το «παν καλος» (διορθωτά, ο τόνος όχι το «κα») του ανδρός, διορίζει την κόρη του, γιατί, λέει, του δίνει το δικαίωμα ο νόμος (που αυτός και οι συν αυτώ εψήφισαν, ευλογούντες τα γένια των), ζηλώσας δόξαν λαμπράν βουλγαρακίου ύψους και ήθους, πως το νόμιμο είναι και ηθικό (όταν δεν έχεις τσίπα).
Πάγκαλος ο κομμουνιστοφάγος, αλλά όχι και τουρκοφάγος Νικηταράς, στα Ίμια.
Ναι σύντροφοι του ΚΚΕ, σεβόμαστε και τιμούμε του αγώνες των αγνών σας συντρόφων, που πολλοί έπεσαν θύματα των ραδιουργιών του κομματικού μηχανισμού σας. Αλλά, τη μάχη στο λιμάνι, οι συνδικαλιστές σας, την έδωσαν εναντίον των άλλων εργαζομένων και με τρόπο κοινωνικά προκλητικό. Η εργατιά δεν χωρίζεται σε κόκκινη και άλλων χρωμάτων εργατιά. Αποκλείστε το υπουργείο κύριοι του ΠΑΜΕ, όχι τις δουλειές των ανθρώπων. Συμμετάσχετε στις διαδηλώσεις όλων των εργαζομένων, όχι σε ξεχωριστές συγκεντρώσεις. Οι εργατιά δεν έχει χρώμα παρά μόνο το χρώμα της ανάγκης και της ανέχειας και της διεκδίκησης του δίκιου της. Αλλά νόμος το δίκιο του εργάτη; Το νομιζόμενο δίκιο του καθένα;
Οι γαλάζιοι ταπεινοσεμνοπρεπώς, αφού έριξαν τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας, την κοπάνησαν και έκλεισαν πίσω τους και την πόρτα της Βουλής, παραχώνοντας τα σκατά τους, όπως η γάτα, και νόμισαν ότι τα παρέγραψαν. Μα αυτά βρώμισαν και μας έπνιξαν.
Και ήρθαν οι πράσινοι για να καθαρίσουν την κόπρο του Αυγείου. Να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Και τα φίδια έζωσαν τον λαό, τον εργαζόμενο, τον έντιμο δημόσιο υπάλληλο, τον φουκαρά τον συνταξιούχο.
Το ΔΝ, οι τρόικες και οι μηχανισμοί, φιδίσιος βρόγχος στο λαιμό του λαού, τον καλούν να πληρώσει τα σπασμένα των νταβατζήδων της πολιτικής, των τραπεζών που τις χρηματοδότησαν με 28 δις και 10 ακόμη, της φούσκας του χρηματιστηρίου, των δομημένων, των φοροκλεπτών πολιτικών-πολιτικατζήδων, των ελληναράδων μικρού μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς αδιαντροπιάς και φοροκλοπής.
Και αντί, κύριοι της Κυβέρνησης, να αναζητήσετε τα λεφτά σε όσους έβαλαν χέρι στον δημόσιο κορβανά και να βάλει το κράτος χέρι στις βίλες τους και στις παρανόμως κτηθείσες περιουσίες τους.
Αντί, να κληθούν να ξεράσουν αυτά που έφαγαν οι βουλιμικοί κομπιναδόροι της πολιτικής και του δημόσιου τομέα.
Αντί, να ζητηθούν ευθύνες από αυτούς που ρήμαξαν τα ταμεία και τους Δημόσιους οργανισμούς κοινής Ωφελείας (Διοικητές και λοιποί παχυλά αμειβόμενοι και παρατρεχάμενοι).
Αντί, να ζητήσετε τη συνδρομή των πλουσίων αυτής της χώρας, βιλάτορες και θαλαμηγάρχηδες (νεολογισμός μάλλον ταιριαστός, μάλιστα αν διαβαστεί με «ιώτα» τονισμένο στην παραλήγουσα) και ποικίλοι κοτερούχοι και πισινούχοι και τζετάρχηδες (κατά το θαλαμηγάρχηδες), που με τη διαπλοκή τους, ή με την φοροκλοπή του δημοσίου χρήματος και του ιδρώτα των εργαζομένων, πλούτισαν.
Και αν δεν φιλοτιμηθούν, να τους επιβληθεί έκτακτη και επαναλαμβανόμενη, όσο είναι αναγκαίο, εισφορά από τα υπερκέρδη τους, για τη σωτηρία της Πατρίδας. (Ο λαός πληρώνει από το υστέρημά του).
Αντί αυτών, ακολουθείτε την επιβληθείσα νεοφιλελεύθερη συνταγή των τροικανών, κατά Γιώργο Τράγκα, και του ΔΝΤ, που αναγκάζει τον λαό, τον δημόσιο υπάλληλο, τον εργάτη τον συνταξιούχο να πληρώσει τη νύφη της καραμανλικής, καρναβαλικής ανικανότητας και της νεοδημοκρατικής φαυλότητας (πλήν εξαιρέσεων) , γιατί αυτόν, τον Λαό, τον έχετε στο χέρι. Ο Λαός δεν έχει λεφτά σε εξωχώριες και σε αμπαροκλειδωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, όπως οι μεγαλοκηφήνες του χρήματος και της κλεψιάς.
Όμως, «Όσοι δεν τιμωρούν τους κακούς θέλουν να αδικούν τους καλούς: Οι μη κολάζοντες τους κακούς βούλονται αδικείσθαι τους αγαθούς» (Πυθαγόρας)
Και «Την πόλη την Χαλούν οι άπληστες κεφαλές του Δήμου, που δεν μπορούν να βάλουν γκέμι στην απληστία τους (Ου γαρ επίστανται κατέχειν κόρον). Παρά νοιάζονται με αδικία στην αδικία ποιος θα πλουτίσει. Που δεν σέβονται τα ιερά ή τα δημόσια κτήματα. Κλέφτες τι να πρωταρπάξει ο ένας του άλλου: πλουτούσιν δ’ αδίκοις έργμασι πειθόμενοι. Ουθ’ ιερών κτεάνων ούτε τι δημοσίων φειδόμενοι κλέπτουσιν εφ υφαρπαγή αλλοθεν άλλος. (Σόλων)
Πλούτισαν δια της πολιτικής, οι άθλιοι πολιτικατζήδες του ρουσφετιού και της ρεμούλας και των εξωχωρίων. Και αλαζονικά συμπεριφέρονται στον λαό. Γιατί
«αυθάδεια η χόρταση γεννά , πολλά σαν πέσουν πλούτη σ’ ανθρώπους που δεν έχουνε τον νου τους μετρημένον: Τίκτει γαρ κόρος ύβριν , όταν πολύς όλβος έπηται ανθρώποισιν όσοις μη νόος άρτιος η» (Θεόγνις)
Και ο λαός πένης, εξαθλιωμένος, αλλά όχι νικημένος, μα θυμωμένος, αμύνεται, φωνάζει, κραυγάζει, σας μουντζώνει, πολιτκατζήδες της συμφοράς. Τον πνίγει το δίκιο.
Γιατί, ο λαός, «αν και είναι πιο φτωχός από σας ποτέ δεν σας αδίκησε για χρηματικό συμφέρον, ενώ εσείς οι πιο πλούσιοι απ’ όλους έχετε κάνει πολλές κακοήθειες για το κέρδος. Δήμος πενέστερος ημών ων ουδέν πώποτε ένεκα χρημάτων υμάς ηδίκησεν• υμείς δε πλουσιώτεροι πάντων όντες πολλά και αισχρά ένεκα κερδέων πεποιήκατε.» (Θρασύβουλος Αρχηγός των Δημοκρατικών που καταλύσανε την τυρρανία των «Τριάκοντα»).
Εσείς οι «αλιτήριοι (καταστροφείς) της πόλεως (Θεόγνις).
Και μια εξήγηση για ηλιθίους πολιτικατζήδες, οι οποίοι συνεχώς κραυγάζουν: «να μην ισοπεδώνουμε». Δεν ισοπεδώνουμε κενόκρανοι .
Δείχνουμε τη συνισταμένη των πολιτικών (φαντάζομαι να γνωρίζετε την μαθηματική έννοια). Υπάρχουν αρκετές συνιστώσες πολιτικών με θετικό πρόσημο,. μα οι περισσότερες είναι των πολιτικατζήδων και έχουν αρνητικό πρόσημο.
Έτσι, η συνισταμένη των πολιτικών, στις μέρες μας, είναι κάτω από το μηδέν (από εκεί και κάτω αρχίζουν οι αρνητικοί αριθμοί). Δείχνει την κατιούσα.
Και αυτήν την κατιούσα δείχνουμε και οφείλουμε να τη δείχνουμε οι πολίτες.
Οφείλουμε να δαχτυλοδείχνουμε τους κακούς , τους αδιάφορους, τους διεφθαρμένους πολιτικούς και όχι μόνον. Και επειδή έχει τρόπους αδιάντροπους το σύστημα να καλύπτει τις ντροπές του, δια των νόμων, που εσείς οι ίδιοι ψηφίζεται, όπως η ασυλία των βουλευτών, όπως ο νόμος περί (αν)ευθύνης των υπουργών, οι νόμοι για διορισμούς ημετέρων ένθεν και ένθεν και τόσα άλλα.
Γι’ αυτό θα πρέπει, έχουμε υποχρέωση, να δείχνουμε τα οπίσθια σας που είναι γυμνά και δεν το ‘χετε πάρει χαμπάρι ή και δεν σας νοιάζει. Ξεδιάντροποι.
Γιατί «εκείνη η πόλη ευτυχεί και προ πάντων σώζει τη Δημοκρατία , όπου και αυτοί που δεν αδικήθηκαν καταγγέλλουν και τιμωρούν τον αδικητή, όχι λιγότερο από τους αδικηθέντες: δοκεί μοι πόλις άριστα πράττειν και μάλιστα σώζειν την Δημοκρατίαν, εν η τω αδικήσαντα του αδικηθέντος ουδέν ήττον οι μη αδικηθέντες προσβάλλονται και κολάζουσι.». (Σόλων)
«Οι πολιτικοί πρέπει να φοβούνται τον ψόγο περισσότερο από τον νόμο : Ψόγον μάλλον οι πολιτευόμενοι δεδοίκασιν ή τον νόμον» (Πλούταρχος). Μα εσείς, ξεδιάντροποι πολιτικατζήδες, ούτε νόμο σέβεσθε, ούτε ψόγο ντρέπεστε.
Γιατί νοιάζεστε για τα κοινά μόνο με τα λόγια.
Όμως, Άρχοντες δεν είναι οι εκλεγέντες από τους τυχόντες, ούτε με απάτη, αλλά όσοι ξέρουν να άρχουν: Άρχοντες ου τους υπό τυχόντων αιρεθέντας , ουδέ τους εξαπατήσαντας αλλά τους επισταμένους άρχειν (Σωκράτης).
Άρχοντες είναι «οι θεράποντες των αδίκως δυστυχούντων και τιμωροί των αδίκως ευτυχούντων: Θεράποντες μεν των αδίκως δυστυχούντων, κολασταί δε των αδίκως ευτυχούντων». (Γοργίας)