Καναπεδίστας
Έκαναν και στην Καβάλα την εμφάνιση τους δυο καινούργια κινήματα πολιτών που ξεκίνησαν από την Αθήνα και εξαπλώνονται σιγά σιγά και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Το πρώτο είναι το κίνημα των Ατενίστας, στην Καβαλιώτικη εκδοχή του τους Καβαλίστας. Οι Ατενίστας είναι μια χαλαρή συλλογικότητα που διοργανώνει δράσεις καθαρισμού και εξωραϊσμού του αστικού περιβάλλοντος στην Αθήνα. Επιλέγουν σημεία που υπάρχει έντονη εγκατάλειψη, κυρίως στο υποβαθμισμένο ιστορικό κέντρο, καθαρίζουν, βάφουν και μεταμορφώνουν τον δημόσιο χώρο. Υπάρχει έντονη αμφισβήτηση της χρησιμότητας των δράσεών τους. Ο αντίλογος είναι ότι δεν παρεμβαίνουν στα πραγματικά προβλήματα του χώρου (ναρκωτικά, εγκληματικότητα, πορνεία κτλ) αλλά μόνο στο φαίνεσθε. Όπως λένε χαρακτηριστικά,
«φροντίζουν τα πρεζόνια να τρυπιούνται και να πεθάνουν σε καθαρά παγκάκια». Σίγουρα στην Αθήνα η κατάσταση είναι πολύ άσχημη και η δράση τους είναι σαν να δίνουν μέντες σε καρκινοπαθή στο τελευταίο στάδιο για να μην μυρίζει το στόμα του. Ο ασθενής χρειάζεται εκτεταμένα χειρουργεία, βαριά χημειοθεραπεία και ισχυρές ακτινοβολίες, αλλιώς θα πεθάνει, έστω και με δροσερή αναπνοή. Κατηγορούνται, κυρίως από την αριστερά, για απολιτικ και αποπροσανατολιστική δράση, που ξεγελάει τους ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν και τους απομακρύνει από τα μαζικά μαχητικά κινήματα. Η δικιά μου άποψη είναι ότι κάθε προσπάθεια που σηκώνει τους ανθρώπους από τους καναπέδες και τους ωθεί να κάνουν κάτι για το κοινό καλό είναι ευπρόσδεκτη, ακόμη και αν δεν έχει σημαντικά αποτελέσματα. Δημιουργεί κουλτούρα εθελοντισμού και βοηθάει στην ισορροπία του ανθρώπου στην σχέση του με τον εαυτό του και το κοινωνικό σύνολο. Και στην τελική, αν ο διπλανός σου έχει καρκίνο και μυρίζει και το στόμα του και δεν είσαι ογκολόγος, χειρούργος ή ακτινολόγος για να τον σώσεις, δώσ’ του τουλάχιστον τις μέντες που έχεις στην τσέπη σου. Και το ενδιαφέρον σου θα δείξεις και πιο ευχάριστη θα είναι η συναναστροφή σου μαζί του. Μην έχεις όμως την ψευδαίσθηση ότι θα τον σώσεις έτσι. Το πολύ πολύ να σώσεις τον εαυτό σου.
Το δεύτερο είναι το πιο αυθόρμητο και λιγότερο οργανωμένο κίνημα των «γιουχαΐστας». Είναι αυτοί που γιουχάρουν τους πολιτικούς όπου τους βρουν. Στην Καβάλα εμφανίστηκαν στο Παλλάς στην συνάντηση για το ΔΗΠΕΘΕ, με θύματα τον δήμαρχο και τους δυο βουλευτές που παραβρίσκονταν. Στην Αθήνα υπάρχει και η πιο οργανωμένη τους μορφή, οι «εξωπορτίστας» που μαζεύονται έξω από την πόρτα των σπιτιών πολιτικών (έχουν επισκευτεί μέχρι τώρα τον Άκη Τσοχατζόπουλο και τον Κώστα Σημίτη, ενώ ετοιμάζουν βίζιτα στον Κώστα Καραμανλή) και τους αποδοκιμάζουν. Σε μια χώρα που οι πολιτικοί έχουν εξασφαλίσει την ατιμωρησία τους για οτιδήποτε και να κάνουν, δεν είναι και άσχημο να νιώθουν πότε πότε την καυτή ανάσα του λαού στο σβέρκο τους. Ίσως τους κάνει να σκεφτούν λίγο καλύτερα τις πράξεις τους. Από την άλλη όμως όλο αυτό μυρίζει λίγο όχλο, βγάζει μια ανεπαίσθητη (προς το παρόν) μυρωδιά λιντσαρίσματος. Προσωπικά ένιωσα πάρα πολύ άσχημα στο Παλλάς την προηγούμενη Κυριακή. Παρόλο που οι απόψεις και τα αισθήματα μου δεν διέφεραν και πολύ από αυτών που φώναζαν, ένιωσα ένα σφίξιμο στο στομάχι και μια άσχημη γεύση στο στόμα. Ίσως είναι απλώς θέμα ιδιοσυγκρασίας.
Θέμα ιδιοσυγκρασίας είναι σίγουρα η συμμετοχή στα κινήματα αυτά η στάση του καθενός απέναντι τους. Δεν υπάρχει «είναι σωστό» ή «είναι λάθος», υπάρχει μόνο «μου ταιριάζει» ή «δεν μου ταιριάζει». Αλλά αν δεν σου ταιριάζει βρες κάτι που να σου ταιριάζει και σταμάτα να γκρινιάζεις από τον καναπέ. Η κίνηση (ή σωστότερα η ακινησία) των Καναπεδίστας εξακολουθεί να είναι η κυρίαρχη και μαζικότερη στάση διαμαρτυρίας των Ελλήνων. Όπως λένε και οι Ατενίστας «ή δράσε, ή σκάσε».
ΥΓ
Οι όροι «γιουχαΐστας» και «εξωπορτίστας» δεν είναι δικοί μου. Κυκλοφορούν τις τελευταίες μέρες στο ίντερνετ.
Πηγη http://www.kavalacity.net/Αρθρολόγιο/Αρθρογραφία/Κώστας-Δεμερτζίδης/1521-Καναπεδίστας.html