Από μικρός θυμάμαι μπαίνοντας στο κοιμητήριο του χωριού μας δεξιά έναν τάφο επιβλητικό,μαρμάρινο,με σκαλίσματα,με την πρώτη ματιά καταλάβαινες ότι ανήκε σε κάποιον ξεχωριστό άνθρωπο,κάποιας καλής οικονομικής επιφάνειας.
Ο τάφος αυτός είναι του γιατρού Αθανασίου Ν.Ατέσογλου ο οποίος γεννήθηκε στην Καισάρεια το 1888,στο χωριό μας έζησε από το 1922 μέχρι και την ημέρα που πέθανε την 11η Δεκεμβρίου του 1931.
Με αφορμή το ενδιαφέρον των συλλόγων του χωριού μας για την περιποίηση του τάφου,γιατί οι απόγονοι του γιατρού δεν ζουν πλέον στο χωριό μας έτσι ώστε να το φροντίζουν οι ίδιοι,φροντίσαμε να μάθουμε κάτι παραπάνω για τον γιατρό.
Μαρτυρία για τον γιατρό Αθανάσιο Ν. Ατέσογλου από τον συγχωριανό μας Αριστείδη Χατζηφωτιάδη:
Ο γιατρός ήρθε στο χωριό μας με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922 έκτισε το σπίτι του το οποίο το χρησιμοποιούσε και σαν ιατρείο,το κτήριο αυτό είναι σήμερα η κοινότητα του χωριού μας.
Στο οικόπεδο που ήταν το κτίσμα είχε φυτέψει οπωροφόρα δέντρα ακόμα και σήμερα σώζονται μερικές αμυγδαλιές.
Είχε μια οικιακή βοηθώ την Πελαγία η οποία τον βοηθούσε σαν μαία.
Συνεργαζόταν με τον κουμπάρο του Δημητριάδη Ιωάννη που ήταν φαρμακοποιός στο χωριό μας με σπουδές στην Γαλλία.
Ο γιατρός είχε κλήρο 22 στρεμμάτων.
Είχε δυο κόρες την Μαριγούλα και την Αθανασία.
Πέθανε η από αναθυμιάσεις μαγκαλιού η από εγκαύματα μολύνθηκε.
Μετά το θάνατο του το κτίσμα συνέχισε να χρησιμοποιείτε σαν ιατρείο,οι κάτοικοι δημιούργησαν έναν υγειονομικό συνεταιρισμό και όσοι ήταν γραμμένοι σε αυτόν είχαν ιατρική περίθαλψη όλο το χρόνο.
Ο γιατρός που ήταν υπεύθυνος για τους κατοίκους ακόμα και άδεια να ήθελε έπρεπε να ενημερωθεί ο πρόεδρος του χωριού έτσι ώστε να τον αντικαταστήσει άλλος ιατρός.
Το σπίτι του γιατρού μέχρι και το 1940 ήταν ιατρείο,από εκεί και μετά στεγάστηκε στο κτήριο το αστυνομικό τμήμα,μετά έγινε ιατρείο και κοινότητα μέχρι σήμερα.
Μαρτυρία από διάφορες πηγές:
Ήταν ο μοναδικός γιατρός της περιοχής με έδρα το Ζυγό από το 1927 μέχρι την 11η Δεκεμβρίου του 1931 που πέθανε.
Είχε ένα μικρό αυτοσχέδιο φαρμακείο και τα περισσότερα φάρμακα τα παρασκεύαζε ο ίδιος.
Αν και είχε την ειδικότητα Παθολόγου,λόγο της απουσίας άλλων γιατρών και τις άμεσες ανάγκες των κατοίκων του χωριού μας αλλά και των γύρο χωριών, χειρουργούσε και ξεγεννούσε με την βοήθεια της νοσοκόμας-μαίας Παρασκευής Κοσμίδου.
Με μοναδικό μέσο ένα άλογο επισκέπτονταν και τα γύρο χωριά που είχαν την ανάγκη των υπηρεσιών του που τις περισσότερες φορές την πρόσφερε ανιδιοτελώς.
Για τους κατοίκους του τόπου μας ήταν η ελπίδα,γιατί στην φτώχια τους και στην αρρώστια τους είχαν έναν γιατρό πάνω από όλα άνθρωπο δίπλα τους.
Όπως προαναφέραμε πέθανε το 1931 μαρτυρίες λένε ότι μολύνθηκε από κάποια εγκαύματα άλλη λένε ότι κόλλησε έναν ιό από κάποιον ασθενή που θεράπευε κάτι τέτοιο ομολογεί και η επιγραφή στον τάφο του ΄΄ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΕΑΥΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΓΕΝΟΜΕΝΟΣ.΄΄
Ο θάνατος του έπεσε σαν κεραυνός στην περιοχή γιατί χάθηκε ο άνθρωπος τους,ο επιστήμονας που ήταν πάντα δίπλα τους,ο ανθρωπιστής που τους πρόσφερε τις υπηρεσίες του ανιδιοτελώς.
Ο Αθανάσιος Ατέσογλου αφιέρωσε την ζωή του στην ιατρική και πέθανε υπηρετώντας την άξια μέχρι το τέλος της ζωής του…..
Λέγετε ότι μετά το θάνατο του το σπίτι του έγινε δωρεά από τους κοντινούς συγγενής στην κοινότητα.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής έπρεπε το πλατειάκι δίπλα στην κοινότητα να ονομαστή πλατεία ιατρού Αθανασίου Ν.Ατέσογλου.