Ο Σκοταδισμός των Ιδιωτικοποιήσεων
Η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου ιδιωτικοποιήσεων. Από λιμάνια, αεροδρόμια, τηλεπικοινωνίες μέχρι και εταιρίες ύδρευσης. Ιδιωτικοποιεί το νερό, ένα αγαθό απαραίτητο για την ζωή.
Ζούμε σε μια “σκοτεινή” εποχή, πιο “σκοτεινή” και από τον Μεσαίωνα. Ακόμη και τότε ο άνθρωπος ήταν ελεύθερος να καλύψει τις βιοτικές του ανάγκες χωρίς να πληρώνει τίποτε. Μπορεί να υπήρχε η Ιερά Εξέταση και ο σκοταδισμός, όμως ο άνθρωπος ήταν ελεύθερος να ζήσει. Σήμερα δεν είναι.
Ο Massimo Fini μας μιλάει σε ένα άρθρο του για το τι συνέβαινε στον Μεσαίωνα. Διαβάστε παρακάτω και σκεφτείτε αν τελικά ο σκοταδισμός του Μεσαίωνα ήταν μεγαλύτερος από τον σημερινό. Και μάλιστα σε μια εποχή που ο άνθρωπος προγραμματίζει αποστολές στον Άρη.
Στα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα το οι άνθρωποι δεν πλήρωναν για το νερό. Το τραβούσαν από τα πηγάδια. Αν ένας χωρικός δεν είχε πηγάδι στην ιδιοκτησία του πήγαινε και έπαιρνε νερό από τον γείτονά του χωρίς να πληρώνει τίποτε. αποτελούσε μία από τις πολλές υπηρεσίες που βάρυναν την ιδωτική ιδιοκτησία.
Το δικαιώμα χρήσης του δάσους: ο χωρικός προμηθεύονταν από εκεί την ξυλεία για θέρμανση και κατασκευή.
Το δικαίωμα ελεύθερης βοσκής
Το δικαίωμα να ενώνει το προβατό του ή την αγελάδα του στο κοινοτικό κοπάδι που οδηγούνταν από τον κοινοτικό βοσκό και πληρώνονταν από την κοινότητα (και είχε το δικαίωμα αυτό ακόμα και αυτός που δεν μπορούσε να τον πληρώσει)
Το δικαίωμα αλιείας στα ποτάμια και στις λίμνες των άλλων
Το δικαίωμα περισυλλογής: τα στάχυα που ξέφευγαν στον θεριστή ανήκανε στους πιο φτωχούς, ήταν “το μερίδιο του Θεού”.
Δεν επρόκειτο για ένα κομμουνιστικό σύστημα αλλά για κοινοτικό βασισμένο στο καθεστώς των “ανοικτών κάμπων ” ακριβώς για να επιτρέπει την εξάσκηση αυτών των συλλογικών υπηρεσιών.
Για 1,5 αιώνα ξεκινώντας από το 1500, οι βασσιλικοί οίκοι της Αγγλίας των Τυδώρ και των Στιούαρτ αντιστέκονταν στους μεγαλοκτήμονες που επιθυμούσαν να περιφράξουν τις ιδιοκτησίες τους ακριβώς επειδή αντιλαμβάνονταν ότι κάτι τέτοιο θα κατέστρεφε την ευαίσθητη ισορροπία του αγροτικού κόσμου εξαθλιώνοντας χιλιάδες χωρικούς.
Με την έλευση του κοινοβουλευτισμού του Κρόμγουελ, που απετέλεσε το πρελούδιο της μοντέρνας δημοκρατίας, εισάγεται πλέον η περίφραξη: εκείνο το κοινοβούλιο αποτελούνταν πέρα των τραπεζιτών και από μεγαλοκτήμονες[…]
Γεννήθηκε ο μοντερνισμός, ο “ελεύθερος κόσμος” όπως τον αποκαλούμε σήμερα, όπου όλοι μας, όπως γράφει και ο Νίτσε, είμαστε “μισθωτοί σκλάβοι”. Και δεν θα περάσει πολύς καιρός πριν να κληθούμε να πληρώνουμε ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε.