Μικρός θυμάμαι οι γονείς μας ήταν όλο γκρίνια και παράπονα γιατί πηγαίναμε γυμνάσιο στον Αμυγδαλεώνα,ήμασταν στα λεωφορεία και στον δρόμο από 12 ετών και αυτό δεν άρεσε σε κανέναν.
Τόσο μεγάλο χωριό να μην έχει ένα γυμνάσιο;Δεν υπάρχει κανείς να ενεργήσει έτσι ώστε να μην ταλαιπωρούνται τα παιδιά μας;Αυτό ήταν η καραμέλα στο στόμα των γονιών μας την δεκαετία του 80.
Το γυμνάσιο τελικά(μετά από χρόνια είναι γεγονός) έγινε στο Κρυονέρι και εξυπηρετεί για πολλά χρόνια τα παιδιά των δυο χωριών (Ζυγός Κρυονέρι),αλλά και του μαθητές της γύρω περιοχής.
Αλλά αυτό το γεγονός μάλλον δεν μας ικανοποιεί…….
Ενώ το γυμνάσιο πρέπει κανονικά να έχει δυναμικότητα γύρω στα 120 παιδιά,αυτή την στιγμή έχει μόλις 70 αν δεν κάνω λάθος,και αυτό γιατί οι περισσότεροι στέλνουν τα παιδιά τους σε Γυμνάσια της Καβάλας.
Μακάρι να κάνουμε λάθος αλλά από ότι βλέπουμε η προσπάθεια να αναβαθμιστεί η περιοχή μας πάει στράφι,μόνοι μας απαξιώνουμε την περιοχή μας.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι ακούγεται ότι του χρόνου δεν θα υπάρχει το σχολείο γιατί θα συγχωνευτεί με του Αμυγδαλεώνα,πάμε δηλαδή 40 χρόνια πίσω.
Από την επόμενη σχολική χρονιά αυτό που βλέπω είναι πάλι να διεκδικούμε τα αυτονόητα αφού η ίδιοι με τα χεράκια μας βγάζουμε τα μάτια μας.
Μας φταίνε οι μεν,μας φταίνε οι δε γιατί το επίπεδο λέει δεν είναι καλό,οι καθηγητές δεν μπορούν να κάνουν μάθημα,λες και αν πάμε στον Αμυγδαλεώνα θα διορθωθούν όλα με έναν μαγικό τρόπο.
Όπως πάντα οι ίδιοι μας δεν έχουμε καμία ευθύνη,άντε να κάνουμε μια προσπάθεια μήπως τα καταφέρουμε να φύγει και το δημοτικό.
Αν το βάλουμε ως στόχο μπορεί να τα καταφέρουμε αδέλφια……
