Ξεκινά η κατασκευή του νέου δρόμου Καβάλας –Δράμας από την τελευταία Οθωμανική διοίκηση ( μπορεί και λίγες ημέρες νωρίτερα ). Πρόκειται, στην ουσία, για έναν δρόμο που τον οραματίστηκε και ξεκίνησε αμέσως την κατασκευή του, ο τελευταίος διοικητής του νομού Δράμας ( ο νομός Καβάλας δεν υπήρχε τότε, προέκυψε από διάσπαση του νομού Δράμας το 1926. Είναι ένα καλό μάθημα για αυτούς που λένε πως τα διοικητικά όρια συνεχώς μεγαλώνουν ή για αυτούς που λένε πως η επαναδημιουργία του Δήμου Φιλίππων είναι διάλυση του Δ. Καβάλας! Δηλαδή το 1926 διαλύθηκε ο νομός Δράμας; Αστειότητες! ), Ταχσίν Ουσέρ. Όπως θα διαπιστώσετε από τις φωτογραφίες, ο Σταυρός δεν υπάρχει, ούτε το Πολύστυλο. Ο Αμυγδαλεώνας ( η φωτογραφία είναι του 1930 ) αποτελείταιαπό την καπναποθήκη και μερικά σπίτια γύρω της ( η καπναποθήκη χτίστηκε πριν το 1913 ), ενώ ο δρόμος δεν βγάζει στις Κρηνίδες, αλλά κάπου μεταξύ Κρηνίδων, Φιλίππων, Ζυγού και Κρυονερίου.Ο παλαιότερος δρόμος έβγαζε στο ίδιο σημείο, αλλά όπως προκύπτει από ένα τιμολόγιο-απόδειξη του 1864, ο δρόμος από την Καβάλα έβγαζε στο Κοκκινόχωμα και από εκεί, πίσω από το λόφο του Σταυρού, πήγαινε στο Δάτο. Συνέχιζε ευθεία έβγαζε ή μία του διακλάδωση στην σημερινή διασταύρωση Κρηνίδων – Φιλίππων και μετά προς τις Κρηνίδες, στη θέση Ντικιλί Τας ( η φωτογραφία που βλέπετε είναι του 1911 ) και συνέχιζε μέσα από το Αρχαίο θέατρο προς Δράμα ). Η άλλη διακλάδωση από το Δάτο έβγαζε στον Ζυγό, συνέχιζε στο Κρυονέρι , όπου υπήρχε φυλάκιο στης Οθωμανικής αστυνομίας ( άλλωστε το όνομα Κουρουτζού αυτό σημαίνει, Φυλάκιο ), περνούσες μέσα από τους Φιλίππους ( Σέλιανη ) και έβγαζε και αυτός στο Ντιλιλί Τάς, στις Κρηνίες ( Ραχτσά ) όπου υπήρχαν τα Χάνια. Ο νέος δρόμος τα παρέκαμπτε όλα αυτά, από τον Άγιο Σίλα έβγαζε κατ’ ευθείαν στην Διαστάυρωση Κρηνίδων,Φιλίππων, Ζυγού και Κρυονερίου, στα χάνια στις Κρηνίδες ( Ντικιλί Τας ), περνούσε κάτω από το θέατρο στο σημείο που είναι ο δρόμος του Μουσείου σήμερα ( η φωτογραφία που βλέπετε είναι του 1914 από το ύψος του Αρχαίου Θεάτρου. Εκεί που είναι οι εργάτες, όσο και αν δεν το πιστεύετε, είναι το Αρχαίο Θέατρο ). Η κατασκευή του δρόμου απαιτούσε και γέφυρες, έτσι λοιπόν αυτές κατασκευάστηκαν με πέτρες που έσπασαν από το Αρχαίο Θέατρο ( η φωτογραφία που βλέπετεδείχνει Τούρκους εργάτες να σπάζουν πέτρες από το Αρχαίο Θέατρο ώστε αυτές να χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή των γεφυριών, το 1911 ). Όταν σήμερα ακούω από αρχαιολόγους πως έχουν χαθεί οριστικά μέλη του Αρχαίου Θεάτρου, καθώς δεν ξέρουν που έχουν χαθεί και πως, δεν μπορώ να γελάσω, απλα θυμώνω. Και θυμώνω πολύ!!! Το έργο ξεκίνησε από δύο σημεία, το ένα ήταν από τη θέση που σήμερα βρίσκεται ο Σταυρός ( ώστε να παρακάμψουν το Κοκκινόχωμα και τον λόφο του Σταυρού ) και το άλλο μέσα από τις Κρηνίδες, στη θέση που σήμερα είναι το Γυμνάσιο και Λύκειο, έβγαζε στην παλαιά εθνική και από εκεί από το δρόμο του Μουσείου στη Δράμα (η Λυδία και το Κεφαλάρι δεν υπήρχαν). Μετά τις Κρηνίδες ο δρόμος απλά ενώθηκε με τον παλαιό. Τα δύο αυτά τμήματα ενώθηκαν πολύ αργότερα, το 1936. Ο δρόμος πριν από το 1864, πήγαινε από τον Άγιο Σίλα, ακολουθώντας τις παρυφές των βουνών, στον Ζυγό, από εκεί στο Κρυονέρι, κατέβαινε στους Φιλίππους και έβγαζε στις Κρηνίδες (Ντικιλί Τάς). Από εκεί, από τα χάνια, ανέβαινε πάλι τις παρυφές των βουνών , έβγαζε πίσω από την ακρόπολη στην σημερινή Λυδία και από εκεί στον Άγιο Αθανάσιο.
