Το καλοκαιράκι άρχισε σιγά σιγά να κάνει αισθητή την παρουσία του και οι αναμνήσεις ξυπνούν τα αισθήματα.
Η νοσταλγία των παιδικών χρονών είναι για πάρα πολλούς ένας ανοιχτός λογαριασμός,ένα κεφάλαιο τις ζωής τους πολύ σημαντικό.
Σήμερα Κυριακή το μεσημέρι μερικά από τα ‘’παιδιά’’ που αποφοιτήσαν το 1964 από το δημοτικό σχολείο Ζυγού συγκεντρώθηκαν πάλι σε αυτό,στα λημέρια που έκαναν τις πρώτες τους φιλίες,τα πρώτα τους φλερτ και αταξίες.
Μετά την ολιγόλεπτη συνάντηση στο σχολείο,όλοι μαζί πήγαν στην ταβέρνα των ‘’συναντήσεων’’ το μετόχι αφού πάρα πολλές επανασυνδέσεις συμμαθητών έχουν γίνει εκεί.
Πρόσωπα χαρούμενα αντίκρισα,ευτυχισμένα,εκείνα τα παιδιά έγιναν πλέον γιαγιάδες και παππούδες,αλλά η σκέψη τους ακόμα σε εκείνα τα χρόνια της ανεμελιάς,τα χρόνια της αθωότητας.
Τα χρόνια πέρασαν,όσοι ζουν στο χωριό ο ένας ξέρει τον άλλο,όμως πολλοί χρειάστηκε να ξανασυστηθούν γιατί δεν ζουν μόνιμα στο χωριό,τα παιδικά πρόσωπα έχουν αλλάξει σταδιακά,ο χρόνος ξέρει καλά την δουλειά του.
Τα πηγαδάκια έδωσαν και πήραν,η παρέες ξαναενώθηκαν οι γυναίκες με τα μυστικά τους,οι άνδρες με τις αταξίες τους ξύπνησαν μνήμες από χρόνια φτωχά αλλά πάνω από όλα ευτυχισμένα.
Τέλος μετά από αρκετές ώρες έδωσαν όλοι μαζί υπόσχεση να επαναληφθεί η συνάντηση τους……..
