Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος έγινε στο χωριό μας ο εορτασμός του ΟΧΙ,έγινε κατάθεση στεφάνων στο ηρώο που ήταν οι επίσημοι του χωριού (εκπρόσωποι των συλλόγων του χωριού και της κοινότητας).
Οι μαθητές είπαν τα ποιήματα τους,τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο και τραγούδια εκείνης της εποχής συγκινώντας όλους τους παραβρισκόμενους στην εκδήλωση.
Τα παιδιά του δημοτικού χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς,ο ποντιακός σύλλογος με τις παραδοσιακές τους ενδυμασίες,τα μικρά ποντιόπουλα που παρέλασαν δημιούργησαν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα στη εκδήλωση.
Στο τέλος μοιράστηκε το καθιερωμένο πλέον λουκούμι από την κοινότητα.
Του Αντώνη Βαγενά δάσκαλου του δημοτικού σχολείου Ζυγού.
Η 28η Οκτωβρίου είναι ημέρα ορόσημο και σημείο αναφοράς στη νεώτερη Ελληνική ιστορία γιατί για μια φορά ακόμα κλήθηκαν οι Έλληνες να υπερασπιστούν τα όρια της πατρίδας μας.
Της πατρίδας μας που μια κόκκινη γραμμή από αίμα είναι τα όρια της.
Αλλά δεν είναι μόνο δικά της είναι τα όρια του παγκόσμιου πολιτισμού το θησαυροφυλάκιο του.
Αυτά τα όρια θέλησε να υπερασπιστεί και να διαφυλάξει η πατρίδα μας.
Πιστή όπως πάντα στις πανανθρώπινες αξίες της ελευθερίας και της εθνικής αξιοπρέπειας.
Γενναία όπως πάντα,φύλακας πολιτισμού όπως πάντα αναδεικνύοντας για μια φορά ακόμα τις διαχρονικές αξίες των παιδιών της,δίνοντας τα ωραιότερα παραδείγματα ηρωισμού,αυτοθυσίας,φιλοπατρίας,αλληλεγγύης,ενότητας και ομοψυχίας.
Αυτές ακριβώς οι αξίες αναδείχτηκαν και στον τόπο μας το χωριό μας το Ζυγός.
Η αναγγελία της κήρυξης του πολέμου βρήκε τους Ζυγοσιανούς στα προχώματα και στα χωράφια.
Έστειλαν τότε τον Λάμπρο Ζαχόπουλο που ήταν γρήγορος στα πόδια να τους ειδοποιήσει.
Ο τότε δάσκαλος του χωριού Λαδόπουλος μάζεψε τα παιδιά του σχολείου και με δάκρυα στα μάτια ανακοίνωσε την κήρυξη του πολέμου και τα έστειλε στα σπίτια τους.
Οι καμπάνες άρχισαν να χτυπούν και ο κόσμος συγκεντρώθηκε στο χώρο της κοινότητας όπου υπήρχε και το μοναδικό ραδιόφωνο της περιοχής για να ακούσουν τα δραματικά νέα.
Κλάματα και μουγκρητά ζώων γίναν ένα,γρήγορα όμως το κλίμα ενθουσιασμού που κυριαρχούσε σε όλους τους Έλληνες που με το ΄΄χαμόγελο στα χείλη ΄΄έτρεχαν να καταταγούν δεν μπορούσε να λείψει και από τους κατοίκους του Ζυγού.
Αμέσως όλοι οι άνδρες ηλικίας 19-50 χρόνων στην πλειοψηφία τους,με τα πόδια αλλά και με όποιο μέσο μπόρεσαν να βρουν,κατευθύνθηκαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν προς το Πράβι (Ελευθερούπολη)και από εκεί στην Δράμα απ΄όπου με τα τρένα προωθούνταν στην μεθόριο.
Παράλληλα στο χωριό άρχισε η επίταξη ζώων,κάρων αλλά και τροφίμων που ήταν απαραίτητα για την τροφοδοσία του στρατού.
Ακριβώς εδώ η ενότητα και η ομοψυχία αναδείχτηκαν σε όλο τους το μεγαλείο καθώς οι κάτοικοι του Ζυγού χωρίς δισταγμό αλλά με προθυμία πρόσφεραν ότι είχε ο καθένας.
Ακόμη και τα παιδιά,εκείνα που η ηλικία τους δεν τα επέτρεπε να πολεμήσουν στο μέτωπο,δείχνοντας την αλληλεγγύη τους στις οικογένειες των στρατευμένων,βοηθούσαν στην σπορά των χωραφιών τους.
Οι μέρες περνούσαν τα νέα για τις νικηφόρες μάχες του στρατού μας στο μέτωπο έφταναν καθημερινα,σκόρπιζαν χαρά και ενθουσιασμό,αλλά ταυτόχρονα και αγωνία για την τύχη των δικών τους ανθρώπων.
Ώσπου έφτασε το κακό μαντάτο για το θάνατο ενός παλληκαριού από το χωριό.
Η ιστορία έγραψε :
Σγουρής Χρήστος του ιππικού ΄΄ έπεσε για την πατρίδα ΄΄το χωριό πλέον είχε τον πρώτο του ήρωα που έπεσε στον βωμό του καθήκοντος.
Αργότερα ήρθε κι άλλη κακή είδηση.
Στο προσκλητήριο της μονάδας του ο λοχίας πεζικού Τσολακίδης Άγγελος ήταν απών.
Έπεσε για την πατρίδα,και ακλούθησαν και άλλοι.
Οι νέοι το ποιο δυναμικό στοιχείο του Ζυγού κατέθεσαν το αίμα τους στον αγώνα υπερασπιζόμενοι τις ανώτερες αρετές του ηθικού χρέους,μετουσιώθηκαν σε ήρωες αποτελώντας το φωτεινό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές.
Η ενότητα,η ομοψυχία,η δια θέση για προσφορά των κατοίκων του Ζυγού αλλά και η αλληλεγγύη τους αναδείχτηκαν για μια ακόμη φορά,μετά το σπάσιμο του μετώπου από τους Γερμανούς οι Ζυγοσιανοί πρόσφεραν ρούχα,τρόφιμα και κατάλυμα για να ξεκουραστούν οι στρατιώτες μας που επέστρεφαν από το μέτωπο κατευθυνόμενοι προς τα σπίτια τους στην Ξάνθη,την Κομοτηνή αλλά και τις άλλες γύρω πόλεις.
Και ήρθε η Βουλγαρική κατοχή.
Φόβος ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα αλλά και πείνα εξαιτίας των λεηλασιών των Βουλγάρων.
Τον μεγάλο κίνδυνο το Ζυγός το πέρασε τον Οκτώβριο του ΄41 όταν στην Δράμα εκδηλώθηκε κίνημα αντίστασης,οι Βούλγαροι άρχισαν τα αντίποινα.
Οι Βούλγαροι μάζεψαν όλο το χωριό άνδρες,γυναίκες και παιδιά μπροστά στου Βαλσάμη (όπου σήμερα είναι η κοινότητα)έστησαν τα πολυβόλα και ήταν έτοιμοι να εκτελέσουν όλο το χωριό.
Τότε όμως σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων του Ζυγού που έζησαν τα γεγονότα χάρη στην παρέμβαση των Ευλόγιου και Πετρόφσκι που ήταν οι Βούλγαροι πολιτικοί διοικητές,πρόεδρος και ταμίας αντίστοιχα οι οποίοι εγγυήθηκαν για τους Ζυγοσιανους η σφαγή αποτράπηκε.
Αργότερα ήρθε η απελευθέρωση που γέννησε την ελπίδα για έναν καλύτερο και ειρηνικό κόσμο.
Το Ζυγός έδωσε το παρών στους αγώνες για την ελευθερία και κατέκτησε ξεχωριστή θέση στην ιστορία…..
Οποιοδήποτε περιεχόμενο από την παραπάνω δημοσίευση ενοχλεί,παρακαλώ ενημερώστε ώστε να το διαγράψω pahidisp@yahoo.gr και 2511109623