Το 1965 το Καβαλιώτικο ποδόσφαιρο γυρίζει σελίδα στην ιστορία του. Ηρακλής, Φίλιπποι και ΑΕΚ ενώνονται σε μια ομάδα με το όνομα Αθλητικός Όμιλος Καβάλα. H απόφαση για την ένωση των σωματείων κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν, μιας και μερικοί παράγοντες των συγκεκριμένων ομάδων δεν το επιθυμούσαν. Οι Φίλιπποι για παράδειγμα αγωνίζονταν στην Β’Εθνική και μέχρι το τέλος διεκδικούσαν την άνοδο στην Α’ αλλά τελικά υπερίσχυσαν οι ενωτικές απόψεις και στις 6/10/1965 έγινε η γενική συνέλευση στην οποία αποφασίστηκε η δημιουργία του ΑΟΚ. Στις 8/10/1965 θα συσταθεί το πρώτο Διοικητικό συμβούλιο με αντιπρόεδρο τον Σάββα Πολυχρονίδη, γ.αρχηγό τον Κώστα Ζαχαρόπουλο, γ.γραμματέα τον Αναστάσιο Νικολέρη, έφορο δημοσίων σχέσεων τον Διομήδη Βαφειάδη και έφορο ποδοσφαιρικού τμήματος τον Πρόδρομο Μπακλατζόγλου.

Πρώτος τεχνικός ο Γιάννης Βόσκας (Φίλιπποι) και στο τιμόνι της πρώτης διοίκησης ο Σ.Αλιμήσης (Φίλιπποι), ενώ οι συνεργάτες του που προαναφέρθηκαν, ήταν επίλεκτα διοικητικά μέλη από τις ομάδες που ενώθηκαν. Η δικαίωση για τους εμπνευστές του εγχειρήματος θα έρθει 4 χρόνια μετά. Προπονητής τότε ο Σέρβος Μπελά Πάλφυ και πρόεδρος ο αξέχαστος Χρήστος Μπάτσης που ανέλαβε τα ηνία του συλλόγου το 1968 και θα αφήσει εκτός από τις επιτυχίες ακόμα μια ιστορική “σφραγίδα” στην ομάδα. Θα σχεδιάσει το καραβάκι που γίνεται το επίσημο σήμα της ομάδος, συμβολίζοντας με τα κουπιά τους ποδοσφαιριστές, με το πανί την διοίκηση, και με τον άνεμο που του δίνει ώθηση, τους φιλάθλους μας. Το καραβάκι λοιπόν βάζει πλώρη αμέσως για την Α’Εθνική (1969) με έμψυχο δυναμικό, χωρίς αμφιβολία από τα καλύτερα της Ελλάδας. Πως να μην κερδίσει την άνοδο η Ελαφρά Ταξιαρχία του Βορρά όταν έχει παίκτες όπως ο Μοδούρας, ο Καραμπετάκης, ο Βάγιας, ο Μπλέκος, ο Πάτσας, ο Τσεντεμεϊδης, ο Χαραλαμπίδης, ο Μαχαιρίδης, ο Γκαρανάτσιος, ο Κούντουρας.

Η πρώτη χρονιά στα μεγάλα σαλόνια ήταν δύσκολη για τον Α.Ο.Κ. που κινδύνευσε με υποβιβασμό ενώ αποχωρούν οι Κούντουρας, Παρίδης (ΠΑΟΚ), Χατζηιωάννου, Μιχαηλίδης, Σεϊτανίδης, Ασλανίδης. Άσχημη παρένθεση για τον Α.Ο.Κ. η χρονιά 1974-75 οπότε υποβιβάζεται στην Β’Εθνική, αλλά επανέρχεται στην μεγάλη κατηγορία την επόμενη περίοδο με προπονητή τον Κώστα Καραπατή. Τώρα πλέον στην ομάδα αγωνίζονται οι Κοϊβέρογλου, Καπετανίδης, Ρήγας. Την περίοδο 1981-82 είναι πάλι στην Β’Εθνική. Η χειρότερη χρονιά είναι το 1988-89 όταν η ομάδα βρέθηκε στην Γ’Εθνική αλλά επέστρεψε την επόμενη στην Β’Εθνική.

Έτσι φτάνουμε στην περίοδο 1993-94, όπου ο ΑΟΚ ύστερα από 13 χρόνια θα κερδίσει την άνοδο στην Α’Εθνική. Μπροστάρης τότε ο Άγγελος Αναστασιάδης που έβαλε την δική του υπογραφή στην ομάδα που κατετάγη τρίτη και εξασφάλισε την άνοδο 1 αγωνιστική πριν το τέλος. Συγκεκριμένα στον αγώνα με τον Χαραυγιακό όπου ο λαός της Καβάλας έδωσε βροντερό παρόν και πανηγύρισε έξαλλα, μιας και η ομάδα μας κέρδισε με 2-1. Όμως, οικονομικές δυνατότητες δεν υπήρχαν για καλές μεταγραφές και η ομάδα δεν θα μπορέσει να παραμείνει στα μεγάλα σαλόνια την περίοδο 1994-95. Αυτή η κατηγορία όμως δεν την χωράει, κι ύστερα από μια εκπληκτική πορεία, στην οποία ήταν 15 αγωνιστικές αήττητη και σάρωσε ότι έβρισκε μπροστά της, στέφθηκε Πρωταθλήτρια και με προπονητή τον Γιώργο Παράσχο, ξανακέρδισε την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία.

Την περίοδο 1996-97 ο Α.Ο.ΚΑΒΑΛΑ έγραψε την πιο λαμπρή σελίδα στην ιστορία του και κατετάγη έκτος ! Μάλιστα, ενώ στην αρχή προπονητής, παίκτες και διοίκηση είχαν ως μοναδικό στόχο την παραμονή, η απόδοση και τα αποτελέσματα ήταν τέτοια που μετά την 23η αγωνιστική μιλούσαν για έξοδο στο UEFA! Δυστυχώς, η ομάδα παρόλο που απέδωσε τόσο καλά δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει αυτό το όνειρο αφού υπήρχαν πολλοί παράγοντες που στάθηκαν εμπόδιο στο όνειρο αυτό, σε μια στιγμή που η ομάδα βασιζόμενη αποκλειστικά στις δικές της δυνάμεις και σε κανενός εξωγηπεδικού, έφτασε στο απώγειο της ιστορίας της. Απλά σε όλους έμεινε η πίκρα πως άξιζε ακόμα κάτι παραπάνω το οποίο δεν κατάφερε να κερδίσει, διότι δεν ήταν δικτυωμένοι και δεν είχε τις κατάλληλες …βοήθειες, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του δύσμοιρου Ελληνικού Πρωταθλήματος. Δεν πειράζει όμως, αφού η έκτη θέση αλλά και ο χαρακτηρισμός ως η καλύτερη επαρχιακή ομάδα είναι πολύ μεγάλες επιτυχίες.
Οι συντελεστές αυτής της λαμπρότατης πορείας είναι : ο προπονητής Γιώργος Παράσχος (ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος προπονητής στην Ελλάδα) ο οποίος με τις προπονητικές του ικανότητες ήταν ο αρχιτέκτονας αυτής της πορείας,ο άνθρωπος που με το ήθος του και τις σχέσεις του με όλους έκανε όλη την πόλη να μιλάει με τα καλύτερα λόγια γι’αυτόν και οι παίκτες Βακιρτζής, Παπανδρέου, Αθανασιάδης, Σουκασιάν, Μίτεφ, Καλλιμάνης, Χέρναγκλ, Πεγκλής, Κόλτσης, Πις, Μάλλιος, Αργυρίου. Άκομη, ήταν η διοίκηση με πρόεδρο τον Γιάννη Παπαϊωάννου, η οποία παρόλα τα οικονομικά της προβλήματα συμπαραστάθηκε όσο περισσότερο μπορούσε στην ομάδα. Στο τέλος της περιόδου ο Γιώργος Παράσχος αποφάσισε να φύγει απο τον πάγκο της ομάδας, ύστερα απο 2 χρόνια παραμονής όπου πρόσφερε πάρα πολλά στην Καβάλα αλλά και αυτή των ανέδειξε σαν προπονητή. Και φυσικά, ένας ακόμη συντελεστής ήταν ο φίλαθλος κόσμος της Καβάλας ο οποίος έδινε βροντερό παρόν στους εντός έδρας αγώνες της ομάδας όλες τις αγωνιστικές σεζόν αλλά και στους εκτός.Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα 1500 άτομα στην Ξάνθη, τα 1000 άτομα στο Καυταντζόγλειο, τα 100 στην Καλαμάτα και τα 100 στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό. Και όλα αυτά εξαιτίας και των μελών του συνδέσμου Γαλάζιοι Αργοναύτες που η αγάπη τους για την ομάδα έφτασε σε τόσα γήπεδα και μακρινά μέρη. Ένα μπράβο σ’αυτά τα παιδιά που έκαναν το Καραβάκι να μην αισθάνεται μόνο του πουθενά.

Ο διάδοχος του για την χρονιά 1997-98 ήταν ο Γρέγκορζ Λάτο ο οποίος δεν αποδείχτηκε τόσο καλός προπόνητής όσο σαν παίκτης και έφυγε νωρίς από την ομάδα, ενώ τον αντικατέστησε ο Κώστας Ιωσηφίδης που στο πρώτο παιχνίδι που κάθησε στον πάγκο πήρε τους πρώτους 3βαθμούς με αντίπαλο τον Αθηναϊκό αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη και αποχώρησε και αυτός. Στην συνέχεια, ανέλαβε ο Στέλιος Κατρακυλάκης, ο οποίος ήταν βοηθός προπονητή στον Α.Ο.Κ. επί Γ.Παράσχου και Κ.Ιωσηφίδη αλλά άντεξε μόλις δύο εβδομάδες και τον αντικατέστησε ο Νίκος Γκουλής που ήξερε καλά πόσο δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο ήταν να αναγεννήσει αυτή την ομάδα αλλά με τον “τσαμπουκά” του και το πείσμα του το πέτυχε και κέρδισε γρήγορα την αγάπη όλων. Ο Νίκος Γκουλής κατάφερε να ανεβάσει την πολύ πεσμένη ψυχολογία των ποδοσφαιριστών του Α.Ο.Κ. και να πάρει από αυτούς το μέγιστο των δυνατοτήτων τους.
Έτσι, η ομάδα έφτασε στις αρχές Μαϊου να είναι πάλι στις τελευταίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα αλλά να έχει πολλές ελπίδες παραμονής. Οι παίκτες έδωσαν όρκο ότι θα κάνουν το “4 στα 4” και θα εκπληρώσουν την υπόσχεση που είχαν δώσει τον Γενάρη. Φτάνοντας λοιπόν στις 4 τελευταίες αγωνιστικές, η ομάδα πετυχαίνει 3 νίκες (οι 2 ήταν εκτός έδρας) και πιστεύει πως η παραμονή μια αγωνιστική πριν το τέλος, είναι δεδομένη αλλά λογαριάζει χωρίς τον ΠΑΟΚ που γνωρίζει ήττα στη Τούμπα από τον Εθνικό. Τώρα, η Καβάλα πρέπει να κερδίσει στην έδρα της την Παναχαϊκή που επίσης πάλευε για την παραμονή της σε έναν αγώνα που σήκωσε στο πόδι μια ολόκληρη πόλη και παρόλη την ακατάπαυστη επί δύο μέρες βροχή είχε 12.000 κόσμο, ο οποίος έδωσε δύναμη στους αγχωμένους ποδοσφαιριστές ώστε να πετύχουν μια άνετη νίκη με 4-0 και να κερδίσουν την πολυπόθητη παραμονή και να προκαλέσουν ντελίριο ενθουσιασμού σε΄ολόκληρη την πόλη.

Την χρονιά του 1998-99 ο ΑΟΚ δεν θα ξανακάνει τα ίδια λάθη και θα εξασφαλίσει με άνεση την παραμονή του παίζοντας πολύ καλό ποδόσφαιρο. Έχοντας μπροστά τον Γ.Νασιόπουλο και τον Αν. Αθανασιάδη, βοηθούμενους από τους Μάλλιο, Καραδήμο και Πις θα πετύχει ουκ ολίγα γκολ και θα κατακτήσει την δέκατη θέση στο πρωτάθλημα. Αντίθετα την επόμενη χρονιά παρά τις απέλπιδες προσπάθειες δεν θα μπορέσει να σωθεί και θα πέσει στην Β’ Εθνική παρά και την επιστροφή του Γιώργου Παράσχου. Αυτή θα ‘ναι και η απαρχή για μια μαύρη εννιαετή περίοδο όπου ο ΑΟΚ θα πέσει όχι μόνο στην Γ’Εθνική αλλά για πρώτη φορά στην ιστορία του θα παραμείνει εκεί για περισσότερο από ένα χρόνο.

Συγκεκριμένα, την περίοδο 2000-01 ο ΑΟΚ θα υποβιβαστεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, μαστιζόμενος από τα οικονομικά προβλήματα και θα αναζητήσει διέξοδο με προσωρινή διοίκηση σωτηρίας ενώ την περίοδο 2001-02 θα επανέλθει στην δεύτερη κατηγορία. Κύριο στοιχείο αυτής της πτώσης τα τεράστια οικονομικά προβλήματα της ομάδος και οι προσπάθειες που έκαναν οι διάφορες διοικήσεις σωτηρίας που συστάθηκαν. Στην αρχή ανέλαβε διοίκηση ο πρόεδρος της ΕΠΣ Καβάλας Σωκράτης Παπαδόπουλος σε συνεργασία με τον Ερασιτέχνη, ενώ αργότερα ακολούθησε ο Γιώτης Γεωρμπαλίδης που σπατάλησε αρκετά χρήματα και η ομάδα ανέβηκε προσωρινά στην Β’Εθνική.

Τον Γενάρη του 2003 ανέλαβαν την διοίκηση ο Δ.Τούλης και ο Β.Σιδηρόπουλος που μετά την εξυγίανση στα οικονομικά της ομάδος και την εκκαθάριση των χρεών θέλησαν να βάλουν τις βάσεις για μια πολύ καλύτερη πορεία, με φόντο ένα πενταετές πλάνο. Ο νέος προπονητής που επέλεξαν ήταν ο Ζόραν Ζούκιτς, ο οποίος τελικά δεν κατάφερε να πετύχει και φτάσαμε στα μπαράζ του 2003 όπου η Καβάλα αγωνιζόταν στην Λάρισα με αντίπαλο τον Λεβαδειακό και τον διαιτητή…Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει στην παράταση με 2-1 και να υποβιβαστεί και πάλι στην Γ’ Εθνική για τρίτη φορά στην ιστορία, παρά την παλικαριά και το πάθος που έδειξαν οι νεαροί ποδοσφαιριστές, οι οποίοι αποχώρησαν δακρυσμένοι και πικραμένοι για τον τρόπο που ηττήθηκαν και την αδικία από τον διαιτητή…

Τον Ιούλιο του 2003 η διοίκηση του ΑΟΚ θα ξεκινήσει μια προσπάθεια προβιβασμού στη Β’Εθνική δια της πλαγίας οδού, και συγκεκριμένα με την απορρόφηση του Ποσειδώνα Νέων Πόρων. Την υπόθεση χειρίστηκε ο Βασίλης Λαμπαδίτης μαζί με το νομικό σύμβουλο της ΠΑΕ και παρά την επιτυχή απορρόφηση του Ποσειδώνα, η προσπάθεια δεν καρποφόρησε, μιας και συγκεκριμένα συμφέροντα δεν ήθελαν την ομάδα στη Β’Εθνική. Πιο συγκεκριμένα, η νομική υπηρεσία της ΕΠΑΕ γνωμοδότησε ότι πρέπει στην Β’Εθνική να αγωνιστούν ο ΑΟΚ και ο Αγρ.Αστέρας αλλά η παρέα του κ.Κανελλόπουλου αποφάσισε με ψήφους 15-4 την παραμονή Παναχαϊκής και Φωστήρα στην Β’Εθνική χωρίς να αγωνίζονται, αδιαφορώντας για τις αποφάσεις της Ε.Ε.Α. και τους νόμους! Έτσι, ενώ η ΕΠΟ και ο νόμος του κ.Βενιζέλου ρίχνουν τις 2 ομάδες στο Ερασιτεχνικό, ο πρόεδρος της ΕΠΑΕ τις κρατά στην Β’,ώστε του χρόνουν να παίξουν στην Γ’!Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως υπέρ της Καβάλας ψήφισαν μόνο το Μαρκό, ο ΠΑΟ, η Ξάνθη και ο ΠΑΟΚ ενώ η Παναχαϊκή δεν έστειλε καν εκπρόσωπο στην ψηφοφορία, προφανώς γιατί είχε αξιόλογη εκπροσώπηση από τρίτους…
Με αυτό το τρόπο, ο ΑΟΚ έφτασε να ξεκινάει τους αγώνες για το πρωτάθλημα της Γ’Εθνικής στα τέλη Νοεμβρίου. Ο Ζόραν Ζούκιτς δεν πρόλαβε καν τον πρώτο επίσημο αγώνα , και μαζί του απέτυχαν και ο Σ.Ανθουλάκης, Γ.Μπένος, Δ.Παπαδόπουλος. Η ομάδα έφτασε στο μελανό σημείο σχεδόν να παλεύει για την παραμονή του στην Γ’Εθνική κάτι το οποίο τελικά εξασφαλίστηκε 4 αγωνιστικές πριν το τέλος. Να σημειωθεί ότι ο Σ.Ανθουλάκης ανέλαβε δύο φορές προπονητής την συγκεκριμένη περίοδο. Πέντε φορές αλλαγή προπονητών καθώς και μεταγραφές παικτών που δεν απέφεραν κάτι θετικό, ήταν οι συνιστώσες της παραμονής για άλλη μια χρονιά στην Γ’Εθνική! Μαύρη σελίδα για την ιστορία μας, μιας και για πρώτη φορά ο ΑΟΚ, δεν προβιβάζεται κατευθείαν στην Β’Εθνική. Πηγη www.aokavalas.gr