Το 1967 αποχαιρέτισαν το δημοτικό σχολείο Ζυγού και πέρασαν τρεις δεκαετίες για να ξαναβρεθούν πάλι οι συμμαθητές και να θυμηθούν τα χρόνια της ανεμελιάς και της αθωότητας.
Μια πραγματικά όμορφη πρωτοβουλία μερικών ανθρώπων που ξαναζωντάνεψε τις μνήμες των παιδικών χρόνων με τη βοήθεια μιας κιθάρας και ενός μπουζουκιού.
Εδώ και αρκετό καιρό προετοίμαζαν αυτή τη συνάντηση ο Γιάννης Δαμιανιδης η Ιωάννα Γαβριηλιδου και η Μαρία Μαυριδου,οι απουσίες ήταν ελάχιστες και δικαιολογημένες πως αλωστε να μην παραβρεθείς σε ένα τέτοιο γεγονός αλλά οι υποχρεώσεις που έχουμε είτε επαγγελματικές είτε 
οικογενειακές κράτησαν μακριά από την συνάντηση έξι συμμαθητές μας.
Παρόλο που πέρασαν τόσα χρόνια όλοι είχαν να θυμηθούν και μια ιστορία ένα περιστατικό που έμεινε χαραγμένο στην μνήμη του κάθε παιδιού λες και ήταν μόλις χθες.
Ένα είναι βεβαιο όσα χρόνια και αν περάσουν οι εικόνες των παιδικών χρόνων δεν θα σβηστούν ποτέ και θα μας θυμίζουν την εποχή της αθωότητας.