Γράφει ο συγχωριανός μας Χρήστος Τσαχπίνης από το Bielefeld της Γερμανίας.
Στην πλατεία του χωριού, μπροστά απο το κατάστημα υλικών κιγκαλερίας του Χρήστου (Χρηστάκη) Μαρκόπουλου, είναι η κολώνα της ΔΕΗ. Μία κανονική κολώνα, όπως οι άλλες κολώνες του χωριού και των άλλων χωριών. Αλιμένη με ελαφριά πίσσα. Ήταν το κεντρικό σημείο γνωστοποίησης των κηδειών.
Όπως όλες, σχεδόν, οι κολώνες του χωριού, είχαν αγγελίες θανάτου, καρφιτσωμενες με πινέζες. Σ’ αυτήν διάβαζες – και διαβάζεις – τις κηδείες, τα σαράντα, τα χρονικά. Γεμάτη η κολώνα – όπως και άλλες – με πινέζες, μέχρι ενός ορισμένου ύψους. Εκεί μάθαινες τα επίθετα που δεν ήξερες, γιατί νόμιζες ότι, το παρατσούκλι ήταν το επίθετο. Μάθαινες και όλους τους στενούς συγγενείς του αποθανόντα, αφού αναγράφονταν τα ονόματά τους. Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο του ΚΤΕΛ, που ερχόταν από Καβάλα, πρώτα έριχνες μια ματιά στην κολώνα και μετά πήγαινες για σπίτι ή έπινες τον καφέ στο καφενείο του μπάρμπα-Λάζαρου…