Έπεσε σαν κεραυνός στην γειτονιά μας το μαντάτο
Και έκλισαν τα μαγαζιά και τα σπιτάκια πάνω ως κάτω
Ο καλύτερος ο φίλος βασίλεψε σαν ήλιος
Τις παρέας το στολίδι πάει στο αγύριστο ταξίδι
Πάει κιαυτος πάει κιαυτος ο αητός και το λιοντάρι
Τους ωραίους μαύρη μοίρα μας τους περνης άπονα
Πάει κιαυτος πάει κιαυτος και απ’τον κόσμο αυτόν θα πάρει
Δυο λουλούδια λίγα δάκρια και πολλά παράπονα
Δάκρυα γεια των λεβέντη μας το φίλο δεν εγκρίνω
Πες τε του το αγαπημένο το τραγούδι του εκείνο
Που ‘λεγε και τραγουδούσε στην γυναίκα που αγαπούσε
Στο μεθύσι στο κρασί του και ξαλάφρωνε η ψυχή του
Πάει κιαυτος πάει κιαυτος ο αητός και το λιοντάρι
Τους ωραίους μαύρη μοίρα μας τους περνης άπονα
Πάει κιαυτος πάει κιαυτος και απ’τον κόσμο αυτόν θα πάρει
Δυο λουλούδια λίγα δάκρια και πολλά παράπονα
Καλό ταξίδι φίλε