Ο Βασίλης ηταν το δεύτερο παιδί του Παρασκευά και της Ευδοκίας Συμεωνίδη(πρώτο ήταν η Ελισσώ),γεννήθηκε το 1919 στην Οινόη της Τραπεζούντας.
Παντρεύτηκε την Ζωή Ανδρεάδου και απέκτησαν δυο παιδιά τον Πάρη και την Χρυσούλα.
Ο Βασίλης ήταν αγρότης και πολύ αγαπητός στο χωριό γιατί βοηθούσε όλους όσους είχαν ζώα στο χωριό.
Λόγο έλλειψης κτηνίατρου,ήταν αυτός που όταν αρρώσταινε κάποιο ζώο το έκανε καλά με τα μαντζούνια του,ήταν αυτός που τα ξεγεννούσε.
Σε ηλικία 38 χρόνων εκλέγεται πρόεδρος στο χωριό.
Η ποιότητα και η ποσότητα του νερού δεν είναι καλή για αυτό τον λόγο αποφασίζει να φέρει στο χωριό μας νερό από τα Κόκαλα.
Η αγάπη και ο σεβασμός που του έχουν οι συχωριανοί μας κάνουν την αγγαρεία ευχάριστη.
Να θυμίσουμε ότι αγγαρεία ήταν η υποχρεωτική εργασία χωρίς αμοιβή,χρησιμοποιήθηκε κυρίως για τη διαμόρφωση του αστικού και αγροτικού τοπίου λόγο έλλειψης χρημάτων για μεροκάματα.
Έτσι σε μικρό χρονικό διάστημα τοποθετώντας σιδερένιες σωλήνες και φρεάτια σε όλη την διαδρομή το έργο ολοκληρώνεται.
Παράλληλα στο χωριό τοποθετούνται διάσπαρτα ανά εκατό περίπου μέτρα βρύσες για να παίρνει ο καθένας για το σπίτι του νερό.
Να θυμίσουμε εδώ για άλλη μια φορά ότι οι βρύσες που υπήρχαν τότε ήταν λίγες,περίμεναν στην ουρά να πάρουν ένα κανάτι νερό την κάθε φορά.
Το χωριό πλέον έχει το καλύτερο νερό στην περιοχή.
Ένα άλλο σημαντικό έργο είναι η διάνοιξη των δυο δρόμων στο κάμπο,υπήρχαν δρόμοι αλλά ήταν γκαλτερήμια,μπήκαν μηχανήματα και τον διαπλάτυναν αλλά και το έστρωσαν χαλίκι.
Η είδηση του ξαφνικού θανάτου του έπεσε σαν κεραυνός στο χωριό.
Ενώ κοίταζε κάποια ζώα,ένα άλογο σηκώθηκε στα δυο του πόδια και τον χτύπησε,δημιουργώντας του εσωτερική αιμορραγία.
Ήταν Τετάρτη 23 Νοεμβρίου του 1966 όταν απεβίωσε σε ηλικία μόλις 47 χρόνων.