Ο άνθρωπος – σύμβολο του αντιναζιστικού αγώνα ο Μανώλης Γλέζος μίλησε το Σάββατο 9 Ιουλίου στην πλατεία Καπνεργάτη για το κίνημα της πλατείας και τη γενικότερη πολιτική κατάσταση της πατρίδας μας.
Μια μέρα πριν παραβρέθηκε στην αντίστοιχη πλατεία “αγανακτισμένων” της Δράμας και μίλησε μπροστά σε 1500 άτομα περίπου. Στην Καβάλα, βέβαια, δεν υπήρχε τόσο μεγάλη προσέλευση από κόσμο (300 άτομα περίπου) και ανάλογη φυσικά με τη σπουδαία προσωπικότητα. ανεξάρτητα από τις πολιτικές πεποιθήσεις του καθένα, που φιλοξενήθηκε στην πλατεία μας. Δεν πρόκειται όμως να αναφερθώ στους λόγους για τους οποίους τελικά συμβαίνει αυτό γιατί δεν είναι της παρούσης αλλά γιατί πρωτίστως θα είναι και ασέβειά μου προς το πρόσωπο του Μανώλη (έτσι θέλει να τον φωνάζουμε κι όχι “κύριο” όπως ο ίδιος πολλές φορές μας διόρθωνε).
Τι να πρωτοπείς για ένα ζωντανό θρύλο της ελληνικής, και όχι μόνο, ιστορίας μας όταν άλλωστε μια ματιά στο “μεγάλο” του βιογραφικό
τα μαρτυρά όλα. Πριν αναφερθώ με λίγα λόγια για το ποιος είναι ο Μανώλης Γλέζος θα εκφράσω όσα πραγματικά αισθάνθηκα το βράδυ του Σαββάτου όσο καλύτερα μπορώ μέσα από τις λέξεις:
(συνο)Μιλούσε 4 ώρες ακατάπαυστα, χωρίς υπερβολή, όρθιος μπροστά στον κόσμο παρά τα 90 του δίνοντας μεγάλη σημασία και ρίχνοντας το βάρος της όλης διαδικασίας κυρίως στο διάλογο μεταξύ των παρευρισκομένων της πλατείας χωρίς να αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Στην 15λεπτη περίπου εισήγησή του αναφέρθηκε στα χαρακτηριστικά του κινήματος της πλατείας, στις 3 κατηγορίες που προσάπτουν σε όσους αποφάσισαν να συμμετέχουν στο κίνημα αυτό και στην ερμηνεία της άμεσης δημοκρατίας κατά τη δική του γνώμη. Διέθεσε τον υπόλοιπο χρόνο για να γίνει διάλογος και για να απαντήσει στις ερωτήσεις του κοινού. Οι ερωτήσεις ήταν πάρα πολλές, ίσως και πάνω από 20, και σίγουρα για πρώτη φορά οι περισσότερες που έχουν γίνει από τότε που ξεκίνησε το κίνημα της πλατείας Καπνεργάτη. Το ενδιαφέρον ήταν πάρα πολύ μεγάλο και το κοινό “ζωντανό” και δραστήριο. Αυτό σίγουρα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο προσέγγισης του Μανώλη. Δεν έδειξε σε καμιά στιγμή σημάδια κόπωσης κάθε άλλο όσο πλησιάζαμε προς τα μεσάνυχτα ήταν ακόμα πιο ορεξάτος και πιο δυναμικός. Τα έχωσε και στην αριστερά αφού, όπως είπε, μερίδα της απαξιώνει το κίνημα της πλατείας και την έφερε προ των ευθυνών της λέγοντας πως ίσως είναι η τελευταία αλλά και μεγαλύτερη ευκαιρία της να έρθει κοντά στο λαό.
Ανεξάντλητος, χειμαρρώδης και ενθουσιώδης σαν να είναι 18 και όχι 90 ετών αποδεικνύοντας τελικά ότι η ψυχή και η καρδιά ενός ανθρώπου μετρούν περισσότερο από τη βιολογική του ηλικία. Λίγο μετά τις 12.30 έκλεισε τη βραδιά με τα εξής λόγια που σίγουρα θα έχω πάντα μέσα μου για να αντλώ δύναμη και θάρρος. “Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση. Αν με ρωτάτε αν είμαι ικανοποιημένος, θα σας πω όχι δεν είμαι. Δεν είμαι ικανοποιημένος γιατί με καλέσατε. Δεν είμαι ικανοποιημένος γιατί μου είπατε Μανώλη έλα σε έχουμε ανάγκη. Θα είμαι ικανοποιημένος όταν δε θα με έχετε ανάγκη γιατί τότε θα είμαι σίγουρος ότι κερδίσατε ξανά την πίστη στον εαυτό σας”.
Σε ευχαριστώ/-ούμε Μανώλη, και καλή αντάμωση αφού είπες ότι θα ξαναέρθεις!!!
Ποιος είναι ο Μανώλης Γλέζος;
Στην αρχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ζήτησε να ενταχθεί στον ελληνικό στρατό στο αλβανικό μέτωπο, αλλά απορρίφθηκε επειδή ήταν κάτω από το όριο ηλικίας. Aντ’ αυτού, εργάστηκε ως εθελοντής για το ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών και από το 1941 ξεκίνησε να σπουδάζει στην ΑΣΟΕΕ. Κατά τη διάρκεια της κατοχής εργάζεται στον δήμο της Αθήνας, ενώ παράλληλα συμμετέχει ενεργά στην αντίσταση. Στις 30 Μαΐου1941, αυτός και ο Απόστολος Σάντας υπέστειλαν τη γερμανική σημαία με τον φερόμενο αγκυλωτό σταυρό (του Γ’ Ράιχ) που βρισκόταν στην Ακρόπολη, κυριολεκτικά κάτω από τα μάτια της εκεί φρουράς.
Το τολμηρό εκείνο επιχείρημα προκάλεσε κύμα ενθουσιασμού τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό που μεταδόθηκε η είδηση. Η πράξη τους ενέπνευσε τους Έλληνες που αντιστέκονταν ενάντια στον κατακτητή που καθιέρωσε και τους δύο ως σύμβολα αντίστασης κατά της χιτλερικής κατοχής. Μάλιστα ο Γάλλος στρατηγός Ντε Γκωλ χαρακτήρισε τον Μανώλη Γλέζο ως “Πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης”. Βέβαια το ναζιστικό καθεστώς αποκρίθηκε με την αναζήτηση και καταδίκη των υπευθύνων (του Γλέζου και του Σάντα) σε ερήμην θάνατο. Έτσι ξεκίνησε μια εκτεταμένη αναζήτηση όπου και τελικά, σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 24 Μαρτίου του 1942 ο Μ. Γλέζος και ο συνεργός του συλλαμβάνονται από γερμανικό κλιμάκιο και φυλακίζονται στις φυλακές Αβέρωφ. Εκεί ο Γλέζος μετά από απάνθρωπους βασανισμούς προσβλήθηκε από φυματίωση βαριάς μορφής οπότε και αφέθηκε ελεύθερος.
Στις 21 Απριλίου του 1943 συλλαμβάνεται και πάλι αυτή τη φορά από τους Ιταλούς κατακτητές για ενάντια δράση του, όπου και παρέμεινε στη φυλακή για τρεις μήνες. Έξι μόλις μήνες μετά την απελευθέρωσή του από τους Ιταλούς, στις 7 Φεβρουαρίου του 1944 συλλαμβάνεται πάλι, αυτή τη φορά από συνεργάτες των κατακτητών, για επικίνδυνη αντεθνική δράση και φυλακίζεται για 7,5 μήνες. Κατάφερε τελικά να δραπετεύσει στις 21 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.
Περισσότερα στο wikipedia
Videos
Οι κατηγορίες εναντίον του κινήματος των πλατειών.
Τι σημαίνει Άμεση Δημοκρατία;
Πηγη http://www.kavalacity.net/Αρθρολόγιο/Ειδήσεις/Καβάλα/1792-Ζωντανός-θρύλος-ετών-90.html